Kiedy jeszcze wychodziłem z domu zapowiadał się piękny zachód słońca. Chwilę później wszystko zaczęło się zmieniać. Nadciągnęły chmury, kolory zaczęły gasnąć, zanim na dobre się pojawiły i mało tego, zaczęło kropić. Na niebie zaczęła się kształtować chmura w kształcie…. no właśnie co to za dziwny kształt….
FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI ZAGORZYCE JESIEŃ CHMURA O DZIWNYM KSZTAŁCIE
Jak dobrze, że tego ranka wybrałem się na zdjęcia. Kilka dni temu mieliśmy tu w okolicy piękny początek dnia. Kiedy już zniknęły kolory wschodu słońca, świetne warunki nadal trwały, a to za sprawą zalegających mgieł i cudownie miękkiejgo światła. Jedno z miejsc w jakie trafiłem to wzgórze w Pstrągowej z widokiem na dolinę i przeciwległe wzgórze z urokliwą kapliczką pośród pól.
FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT STRZYŻOWSKI PSTRĄGOWA KAPLICZKA MIĘDZY DRZEWAMI MGŁA PORANEK WSCHÓD SŁOŃCA
Nie mogłem nie odwiedzić jesienią zalewu w Kamionce. Tam zawsze można liczyć na udane kadry. Wstąpiłem tam podczas jednej z wypraw rowerowych. Było późne popołudnie i cudowne światełko. Drzewa przebarwione jesiennymi kolorami, a odbicia w wodzie tylko potęgowały odczucia z przebywania w tym miejscu.
FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI KAMIONKA JESIEŃ WODA ZALEW
Święto Niepodległości. Bartosz Toś, pasjonat motoparolatniarstwa po raz kolejny dokonał przelotu nad okolicą z potężną dwunastometrową flagą uwieszoną u nogi. Ja jestem pełen podziwu za ten wyczyn, bo z pewnością nie było to łatwe zadanie. Sama flaga i odważnik obciązający linkę na której była zawieszona ważyły pewnie z dziesiąć kilogramów. A jeszcze manewrować tym wszystkim i to nisko nad ziemią!
Trzymał mnie długo w niepewności, bo wylot opóźniał się kilkadziesiąt minut, ale w końcu pojawił się i może to opóźnienie wyszło na dobre, bo mieliśmy cudowne światło. Niskie słońce i delikatne chmurki rozpraszające światło. Bajka. Ja zająłem miejscówkę, skąd mogłem robić fotki z przelotu nad dwoma okolicznymi kościołami w Sędziszowie Małopolskim i w Górze Ropczyckiej oraz nad krzyżem na Podlasku.
FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI SĘDZISZÓW MAŁOPOLSKI GÓRA ROPCZYCKA PODLASEK LOT MOTOPARALOTNIĄ Z FLAGĄ POLSKI
Wczesne rano. Cisza i spokój. Właśnie niespiesznie wstaje dzień. Jest jasno, ale słońce nie może przebić się przez nisko zawieszone nad horyzontem chmury. Niebo już cudownie kolorowe, przede mną błotnista droga, niby nic takiego, a jednak w tym świetle i warunkach może zachwycić swoimi kałużami. Brak wiatru i ciepło jak na tę porę roku. Niech ta chwila trwa jak najdłużej.
FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT RZESZOWSKI WSCHÓD SŁOŃCA BŁOTNISTA DROGA KAŁUŻA ZGŁOBIEŃ
No właśnie… jaka to pora doby. Mogłoby się wydawać, że wschód lub zachód słońca, no bo skąd niby takie kolory. Ale nie. To jest… noc. A właściwie wieczór, tak z dwie i pół godziny po zachodzie. Skąd zatem takie kolory?
Kiedy pod wieczór rozstąpiły się chmury i księżyc pokazał się na niebie, postanowiłem wybrać się w plener. Światło naszego satelity to pierwszorzędna sprawa do nocnej fotografii. Podniesiona czułość, dłuższy czas naświetlania, statyw i można zacząć się bawić.
Przy takich ustawieniach na matrycy rejestrowane są obrazy niekoniecznie widoczne gołym okiem. Jak właśnie ten poniżej. Koloru chmurze dodało oczywiście światło latarń, dół doświetlił mi księżyc.
FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI GÓRA ROPCZCKA FOTOGRAFIA NOCNA ALEJA JESIONOWA DŁUGI CZAS NAŚWIETLANIA
Brakowało mi takich warunków. Jednak kolorowy zachód słońca to jest to, co lubię najbardziej fotografować. A dziurawa droga z dziurami wypełnionymi wodą może okazać się całkiem ciekawym tematem 😉
Całe lato czekałem na jesienne mgły. I w końcu się doczekałem. Miałem okazję fotografować podczas kilku cudownych mglistych poranków. Najbardziej lubiłem las. Jesienią to chyba tam jest największa magia. Mgła kumuluje się w okolicach polan. Kiedy słońce przebije się już przez korony drzew, pokona mglistą zaslonę, potrafi malować nie gorzej niż niejeden malarz.
Co łączy te trzy zdjęcia… Oprócz cudownego światła i jesiennego klimatu, na wszystkich są domy w miejscach, gdzie wiele z nas być może chciałoby zamieszkać. Kawałek, ale nie za duży od cywilizacji, a co za tym idzie cisza i spokój. Możliwość obcowania z przyrodą zaraz po wyjściu z domu. Las i pola o rzut beretem. Zamiast odgłosu miasta, samochodów – szczekanie kozła sarny, świergot ptaków, być może wycie wilka.
Chmura, jak duża firana zawisła nad horyzontem. Lekka, zwiewna i przejrzysta. Zakryła słońce i podążała dalej. Widziałem ją jadąc drogą pod górkę wśrod gęstych zarośli. Musiałem zacząć szybciej kręcić na tym swoim rowerze, aby zdążyć uwiecznić ten krtótki ulotny moment. Dotarłem w samą porę, firanka była idealnej długości, kiedy przyciskałem spust migawki.
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 