Najłatwiej jest mi zauważyć jakiegokolwiek owada na kwiatku. Jakoś tak zawsze w pierwszej kolejności przyglądam się kwiatkom z ogródka, a później na tapetę idą stokrotki, których tej wiosny jest całkiem dużo. Szczęśliwy traf chciał, że na jednej z nich siedział sobie mały pajączek ze swoją najprawdopodobniej świeżą zdobyczą. Dałbym sobie paznokcia obciąć, że muszka miała jeszcze przedśmiertne konwulsje…
Pierwszy raz zobaczyłem go wczoraj przed południem. Siedział sobie na liściach narcyza. Jednak kiedy tylko się do niego zbliżyłem, spuścił się na pajęczynie na ziemię, a zaraz potem skoczył gdzieś na bok. Do wieczora kilka razy sprawdzałem, czy nie wrócił na swoją pozycję. Dopiero krótko przed zmierzchem udało się mi się go wypatrzeć po raz drugi. Tym razem nie ryzykowałem i zrobiłem zdjęcia z nieco dalsza.
Wczoraj w końcu wyjrzało słońce i udało mi się spotkać kilka owadów, między innymi muchę, która najpierw kręciła się trochę po dużych liściach jakiejś rośliny. Spacerowała wszerz i wzdłuż, co chwilę zatrzymując się na chwilę. Po kilkunastu minutach znów spotkałem ja nieopodal. Tym razem próbowała schronić się w cieniu, gdzie zajęła się swoją toaletą.
Po prawie dwóch tygodniach w miarę słonecznej pogody mieliśmy kilka nieprzyjemnych i mokrych dni. Pewnie to dobrze, bo przyroda potrzebowała tej dawki wody, żeby wystartować jeszcze szybciej. Podczas któregoś deszczowego dnia zaglądnąłem do ogródka.
W tym roku biedronki jakie spotkałem, to pół na pół nasze rodzime i azjatki. Ta ze zdjęcia poniżej, jednokolorowa biedronka siedziała sobie na beczce na wodę i nic sobie nie robiła z mojej obecności. Pewnie dopiero co obudziła się i wyjrzała z jakiegoś zakątka, w którym zimowała.
Nie przeszkadzała mu zalegająca na pajęczynie rosa, od rana korzystał z pierwszych wiosennych promieni słońca. Nawet gdyby nic nie udało się upolować, dzień mógł zaliczyć do udanych. W końcu nie zawsze pierwszą opaleniznę nabywa się już na początku kwietnia.
W czwartek mój region nawiedziła burza. Kiedy się zbliżała, udałem się na niedalekie wzniesienie, gdzie spędziłem dwie godziny. Krajobraz na niebie zmieniał się dynamicznie. Kiedy padało chowałem się do samochodu, kiedy deszcz ustawał chwytałem za aparat i fotografowałem.
FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI FOTOGRAF KRAJOBRAZU ZAGORZYCE ŁOWCA BURZ METEOFOTOGRAFIA KONWEKCJA BURZA
Dziś kilka obrazków z ogródka.
Kogo, jak kogo, ale odorka zieleniaka nie spodziewałbym się spotkać na początku kwietnia.
Nieustannie obserwuję mury mojej hacjendy i nie powiem kilka stworzeń już tam wypatrzyłem. Jednym z nich był właśnie odorek. Musiał gdzieś tam nieopodal zimować pod jakowąś grudą ziemi. Słońce przyprażyło i postanowił nabrać trochę opalenizny na swoim nieco zszarzałym mundurku.
Za mną kolejnepolowanie na burze. Już w drodze na pobliską górkę dostałem informację od Grzegorza, że nad Mielcem zaczął padać ulewny deszcz i było kilka grzmotów. Po dojściu na miejsce czekał mnie niesamowity widok ciemnych chmur i smug opadowych na około trzydziestu stopniach widnokręgu. Od Dębicy i Ropczyc po Mielec.
FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI FOTOGRAF KRAJOBRAZU ZAGORZYCE MIELEC BURZA ŁOWCA BURZ METEOFOTOGRAFIA
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 