W ostatni dzień maja podczas spaceru spotkałem go kilkakrotnie. Nawet chwilę biegałem za nim po łące, ale szybko mu odpuściłem. W drodze powrotnej zauważyłem go na kępce rzepaku rosnącej na skraju drogi. Tym razem był na tyle dobry, że pozwolił zrobić sobie kilka zdjęć.
Przez ostatnie dni zrobiłem kilka zdjęć ogrodowym krokusom i przebiśniegom w przerwach między deszczem i wiatrem.
Pochmurny dzień, ale dosyć ciepły i co najważniejsze bez przejmującego wiatru. Pora na rozprostowanie kości i krótki spacer po lesie.
FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI FOTOGRAF KRAJOBRAZU CZARNA SĘDZISZOWSKA LAS TUSZYMKA
Nikt chyba specjalnie za ślimakami nie przepada, szczególnie za tymi bez muszli. Wyglądają ohydnie i lepiej go przez przypadek nie dotknąć. Brrrr…..
Próbował upodobnić się do listka. Mimo, iż był już bardzo głodny nie chciało mu się robić sieci, więc pomyślał że może zdobycz sama przyjdzie do niego. Samiec krzyżaka zielonego nie jest zbyt pracowity. Być może brał przykład z leniwców, które wiszą w ten sposób większość swojego życia.
Żeby postawić na swoim trzeba być szybkim i sprytnym. Kiedy starszy z chrząszczy (ten po lewej) gramolił się na samicę i już… już… miał się zabierać do tego, po co wyszedł, okazało się, że zapomniał zażyć tabletkę, dzięki której bez zapałek można rozpalić ognisko. Sytuację wykorzystał jego młodszy kolega…
Spoczął sobie na liściu pokrzywy. Był wczesny ranek, całkiem możliwe, że poprzedniego dnia nie zdążył wrócić do gniazda i czekał, aż słońce osuszy mu skrzydełka i futerko. Sfotografowanie trzmiela podczas pracy graniczy z cudem, więc ucieszyłem się z tego znaleziska.
Krążyła po trawie z rozpostartymi skrzydłami, ale nawet nie próbowała wzbić się w powietrze. Coś z nią musiało być nie tak. Gdyby to był ranek, pomyślałbym, że może zamokły jej skrzydła, ale to było południe i słoneczny dzień…
– Co tam może być pod tym listkiem… – zastanawiała się maleńka błonkówka ciekawie zerkając zza brzegu liścia. Chociaż wydaje mi się biorąc pod uwagę jaka była opaciana pyłkiem i najprawdopodobniej przejedzona, że mogła wychylać się w zupełnie innym celu, który przemilczę…
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 