Tak naprawdę to trzeci motyl, którego spotkałem w tym roku, pierwszy był piórolotek, a drugi cytrynek, który przedwczoraj pół dnia latał po ogródku, nie zniżając jednak swojego pułapu poniżej dwóch i pół metra. Ten trzeci to rusałka pawik. Wylądował tuż koło mnie, kiedy fotografowałem kwiatki w ogródku i nawet nie musiałem się specjalnie do niego schylać. Bo schylony już byłem.
Wczoraj między innymi udało mi się spotkać po raz pierwszy w tym sezonie pluskwiaka. Zazwyczaj, jako że już stary i nie do końca dołężny jestem, staram się wypatrywać owadów jak najwyżej od ziemi. Ten delikwent wylądował tuż przed moimi nogami na króciutkiej trawie. Cóż, dużo mnie kosztowało, aby go sfotografować, ale się udało.
To już druga mucha, którą udało mi się sfotografować tej wiosny. Znalazłem ją na krzaku rododendrona, gdzie czegoś biedaczka szukała. Nasuwa się myśl, że jedzenia, ale niekoniecznie. Mogło być tak, że jesienią zgubiła tu coś i teraz postanowiła to odszukać…
Na oświetlonej słońcem miedzy wygrzewał się podłużnik (Tibellus oblongus). Gdyby nie to, że po jednej stronie owej miedzy był nieużytek, a po drugiej las, pomyślałbym, że pilnuje, aby sąsiad nie zaorał jednej skiby za dużo. Ale on po prostu korzystał z przywilejów, jakie daje mu bycie pająkiem.
Pogoda z pewnością dopisze, więc życzę Wam, aby udało się w te święta wymknąć zza świątecznego stołu i czas spędzić na świeżym powietrzu. Najlepiej z aparatem 😉
Czasami na łące spotykam różne takie dziwne i tajemnicze instalacje… Zazwyczaj nie mam zielonego pojęcia co to może być.
Może i mam kilka, może i kilkanaście gatunków motyli w swoich fotograficznych zbiorach. Jednak nie zmienia to faktu, że nie mam szczęścia do ich fotografowania. I tym razem było tak, jak z kosternikiem – jeszcze z daleka zrobiłem jedno zdjęcie, a zanim zdołałem się do niego zbliżyć, odfrunął 
Niby całkiem pokaźna zgraja, a jednak nie jest tak łatwo wypatrzeć malutkie dzieci krzyżaka ogrodowego. Te znalazłem na wysokim brzegu porośniętym chaszczami. Robiąc zdjęcia przypadkiem potrąciłem trawę, na której siedziały, a one bardzo szybko się rozpierzchły.
Dwie niczego nieświadome muchówki z rodziny Micropezidae oddawały się przyjemnościom na liściu w ciemnym zaułku lasu.
Zagrożenie wcale nie było ze strony fotografa. Kiedy skończyli i samiczka poszła na papierosa tuż po, okazało się, że pod liściem siedzi kosarz… Skoro do tej pory ich nie zaatakował, najwidoczniej był to kosarz podglądacz.
Podobają mi się chrząszcze z dłuuuugimi rogami, ale rzadko udaje mi się je sfotografować. Tym razem miało być inaczej. Spostrzegłem go na jakimś drzewku, ale gdy tylko nasz wzrok się spotkał, chrząszcz uciekł. Na szczęście wylądował tuż obok na trawie, gdzie siedział już spokojnie, dzięki czemu udało mi się zrobić mu zdjęcia. Spędziłem trochę czasu, żeby oznaczyć ten wyjątkowy okaz i obstawiam, że jest to capoń, mało tego, że mglisty (Leiopus linnei).
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 