Warunki do fotografowania takie sobie, bo ciemno. Na liściu rododendrona często spotykam spacerujące błysklenie. Tym razem spostrzegłem parkę. Były na tyle pochłonięte robotą, że mogłem pstrykać do woli, no i jedno ze zdjęć mimo szarówki wyszło nie najgorzej.
Niech każdy obchodzi ten dzień jak lubi. A jak lubi, to wcale nie musi świętować akurat w walentynki 😉
Klasyczny kadr, tym razem w roli modeli muchówek.
Jak co roku o tej porze dookoła całe mnóstwo tych chrząszczy ciężko pracujących nad przedłużeniem gatunku. Pozycja zawsze ta sama, ale w różnych konfiguracjach i miejscach.
Dwie niczego nieświadome muchówki z rodziny Micropezidae oddawały się przyjemnościom na liściu w ciemnym zaułku lasu.
Zagrożenie wcale nie było ze strony fotografa. Kiedy skończyli i samiczka poszła na papierosa tuż po, okazało się, że pod liściem siedzi kosarz… Skoro do tej pory ich nie zaatakował, najwidoczniej był to kosarz podglądacz.
Tę zauroczoną sobą parkę łowczaków spotkałem na początku czerwca na skraju lasu. Kiedy zacząłem je fotografować, stwierdziły, że dużo wygodniej będzie im na moim palcu 😉
Kiedy fotografuję jakieś owady podczas prokreacji, niejednokrotnie próbują uciekać i wtedy obstawiam, który będzie którego ciągnął. Nie mam jeszcze na ten temat postawionej diagnozy, czy częściej wygrywa samica, czy samiec 😉 Zresztą u wtyków straszyków nie specjalnie orientuję się która to samica, obstawiam, że ta po lewej.
Koniec czerwca to już chyba za późno, żeby myśleć o potomstwie. Cóż, może robiły to dla przyjemności…
Droga w ciemnym lesie, dookoła wystają gałązki, o które cały czas zahaczam. Wtem na jednym z liści mignęło mi coś białego. Pierwsza myśl, że to kolejna ptasia kupa. Ale nie, miało to zbyt regularne kształty. To dwa motyle nocne, Ciemnokresy dwuplamki, miło spędzały czas.
Nie, nie, one nie siedzą na kaktusie. Siedzą na liściu pokrzywy. Są tak malutkie iż mogłoby się wydawać, że to faktycznie jakowyś kaktus. Dlatego kiedy widzę gdzieś na roślinie ciemnego paprocha, przyglądam mu się bliżej, a nóż to są malutkie ryjkowce…
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 