Dwie niczego nieświadome muchówki z rodziny Micropezidae oddawały się przyjemnościom na liściu w ciemnym zaułku lasu.
Zagrożenie wcale nie było ze strony fotografa. Kiedy skończyli i samiczka poszła na papierosa tuż po, okazało się, że pod liściem siedzi kosarz… Skoro do tej pory ich nie zaatakował, najwidoczniej był to kosarz podglądacz.
Podobają mi się chrząszcze z dłuuuugimi rogami, ale rzadko udaje mi się je sfotografować. Tym razem miało być inaczej. Spostrzegłem go na jakimś drzewku, ale gdy tylko nasz wzrok się spotkał, chrząszcz uciekł. Na szczęście wylądował tuż obok na trawie, gdzie siedział już spokojnie, dzięki czemu udało mi się zrobić mu zdjęcia. Spędziłem trochę czasu, żeby oznaczyć ten wyjątkowy okaz i obstawiam, że jest to capoń, mało tego, że mglisty (Leiopus linnei).
Siedziała sobie spokojnie na trawie, zdawała się przysypiać. Kiedy zacząłem ją fotografować z zaciekawieniem zaczęła mi się przyglądać…. Nic sobie z tego nie robiłem, a ona zawstydzona odwróciła głowę…
Tę zauroczoną sobą parkę łowczaków spotkałem na początku czerwca na skraju lasu. Kiedy zacząłem je fotografować, stwierdziły, że dużo wygodniej będzie im na moim palcu 😉
Przybrał dziwną pozycję, a może ten gatunek w ten sposób odpoczywa… Z pewnością sfotografowałem go podczas odpoczynku, bo tkwił tak w zacienionym miejscu na krzaku pokrzywy i zdawał się nic sobie nie robić z mojej obecności.
Kiedy fotografuję jakieś owady podczas prokreacji, niejednokrotnie próbują uciekać i wtedy obstawiam, który będzie którego ciągnął. Nie mam jeszcze na ten temat postawionej diagnozy, czy częściej wygrywa samica, czy samiec 😉 Zresztą u wtyków straszyków nie specjalnie orientuję się która to samica, obstawiam, że ta po lewej.
Nikt chyba specjalnie za ślimakami nie przepada, szczególnie za tymi bez muszli. Wyglądają ohydnie i lepiej go przez przypadek nie dotknąć. Brrrr…..
Żeby postawić na swoim trzeba być szybkim i sprytnym. Kiedy starszy z chrząszczy (ten po lewej) gramolił się na samicę i już… już… miał się zabierać do tego, po co wyszedł, okazało się, że zapomniał zażyć tabletkę, dzięki której bez zapałek można rozpalić ognisko. Sytuację wykorzystał jego młodszy kolega…
Spoczął sobie na liściu pokrzywy. Był wczesny ranek, całkiem możliwe, że poprzedniego dnia nie zdążył wrócić do gniazda i czekał, aż słońce osuszy mu skrzydełka i futerko. Sfotografowanie trzmiela podczas pracy graniczy z cudem, więc ucieszyłem się z tego znaleziska.
Droga w ciemnym lesie, dookoła wystają gałązki, o które cały czas zahaczam. Wtem na jednym z liści mignęło mi coś białego. Pierwsza myśl, że to kolejna ptasia kupa. Ale nie, miało to zbyt regularne kształty. To dwa motyle nocne, Ciemnokresy dwuplamki, miło spędzały czas.
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 