Podczas jednej z wypraw rowerowych udało się uchwycić okazałe halo słoneczne. Zdjęcie to szeroka panorama złożóna z bodajże ośmiu zdjęć (dwa rzędy po cztery zdjęcia).

Podczas jednej z wypraw rowerowych udało się uchwycić okazałe halo słoneczne. Zdjęcie to szeroka panorama złożóna z bodajże ośmiu zdjęć (dwa rzędy po cztery zdjęcia).

Fajnie jak wigilia wypada w niedzielę. Nie trzeba iśc do pracy i od samego rana można już tak naprawdę czuć święta. A z okazji świąt właśnie życzenia zdrowia, spokoju i radości. To chyba najważniejsze w życiu, jak sądzę. Zatem miłego świętowania!

Mam i ja swoją. Wieści głoszą, że zorza polarna widoczna dziś jest w całej Polsce. Trochę spóźniony i ja wybrałem się, tym razem już w ciemne pola, aby spróbować swojego szczęścia.
Powiem Wam szczerze, gołym okiem nie było tego aż tak widać, ale aparat na odpowiednio długim czasie i odpowednio wysokiej czułości pokazał, co naprawdę dzieje się na niebie. Sam nie mogłem w to uwierzyć, oglądając ekran aparatu! Tym bardziej, że jak wiecie fotografuję na Podkarpaciu. Poniższe zdjęcie to szeroka panorama na 1/3 horyzontu! Coś niesamowitego.

Wytężam głowę, żeby sobie przypomnieć, czy w listopadzie kiedykolwiek widziałem tęczę. I stwierdzam, że chyba nie. Aż do dnia wczorajszego.
10 °C i zero wiatru to były idealne jak na listopad warunki do jazdy rowerem. Co prawda chmury zakrywały niebo i chwilami padał deszcz, ale chwilami też wyglądało słońce. I właśnie kiedy jednocześnie świeciło i padało, na dosłownie kilka minut pokazała się tęcza. A w zasadzie kawałek niskiej, ale za to bardzo intensywnej tęczy.

Tęcza może cieszyć tak samo za każdym razem. Koniecznie w ładnych okolicznościach przyrody, a w ten sposób już dawno jej nie podziwiałem. Aż do wczoraj.
Kiedy radary pokazywały, że za niedługo deszczowe chmury przejdą i pokaże się czyste niebo, w te pędy wyjechałem na jedną ze sprawdzonych miejscówek. Przeczuwałem tęczę i moje przeczucie się ziściło. Na wschodzie zalegały jeszcze ciemne chmury, ale wychodzące na przeciwko spod chmur słońce namalowało cudowny kolorowy łuk.



Jest początek czerwca, dwa lata temu. Pewnie weekend, skoro mogę rano pojechać na zdjęcia. Kilknaście kilometrów od domu zastaję cudownie mgliste krajobrazy i po raz kolejny mam okazję podziwiać białą tęczę, która powstaje na wiszących w powietrzu drobinkach wilgoci. Oczywiście do tego potrzebne jest też prześwitujące niskie słońce. Widok tak wspaniały i niesamowity, że każdemu z Was życzę zobaczyć to na żywo.
W oddali tabuny mgły tworzą istną zasłonę na dalsze plany krajobrazu, a wyłaniające się w oddali białe kropki, to owiniete folią bele.



Wielki Piątek… Na dziś bez zbędnego komentarza – wymowne fotki cudu natury w miejscu skłaniającym do zadumy.


Wczorajszy dzień miały miejsce pierwsze poważniejsze konwekcje w mojej okolicy. Po południu nadchodził front z deszczem i burzami. Pierwsze wyładowania i pierwsze chmury burzowe. Jednak chciałem pokazać to, co wydarzyło się po tym wszystkim.
Otóż na niebie pojawiła się cudownie wyraźna tęcza. Deszcz jeszcze padał, a ta już pięknie „świeciła” na ciemnym niebie! Fantastyczny widok na początek wiosny. Widok, który potrafi pozytywnie naładować na kolejne dni.




FOT. WITOLD OCHAŁ POWIAT ROPCZYCKO-SĘDZISZOWSKI PODLASEK TĘCZA
Nieczęsto udaje mi się zaobserwować halo księżycowe. Tym razem też nie było ono jakieś mega wyraźne i na pewno nie było widać całego okręgu. Jednak obłoki znajdujące się w okolicy księżyca spowodowały, że wymierzyłem obiektywem w jego stronę. I dobrze się stało, bo subtelne halo plus delikatne obłoczki stworzyły klimatyczną kosmiczną scenerię.

Aż trudno uwierzyć, że wiosna już się kończy. Trwała tak krótko – zaledwie pięć czy sześć dni 😀 Wysokie temperatury i słońce. Jedynie ten srogi wiatr mógł być nieco słabszy. Dziś z powrotem plucha, a od jutra spadek tepmeratur.
Jak wczoraj wspominałem ja od Sylwestra codziennie jeżdże rowerem, a wczoraj zrządzenie losu sprawiło, że wrzuciłem do sakwy aparat. Drugie zrządzenie losu namalowało na niebie niezwykle intensywne halo słoneczne 22°. Nie powinienem patrzeć prosto w słońce, nawet przez ciemne okulary, ale nie mogłem oderwać wzroku! Coś wspaniałego i cudowne zakończenie krótkiego zimowego epizodu rowerowego 🙂
