Tego bym się po listopadzie nie spodziewał. Przyjemna tempaeratura od 10 do aż 17° C. Lekki wiaterek. Nigdy nie przypuszczał bym, że listopad pozwoli na stukilometrową trasę rowerem. A tak własnie było dokładnie tydzień temu we wtorek.
Teraz czekam tylko na podobnie pogodny dzień w grudniu, styczniu i lutym 😉
Żniwa w listopadzie? Owszem listopad to czas zbierania kukurydzy. W pięknym świetle popołudnia udało się zrobić kilka malowniczych ujęć ze wspomnianymi żniwami w roli głównej.
Piątkowy poranek był wyjątkowy. Wyjeżdżając długo przed świtem do pracy już widziałem na niebie pierwsze oznaki cudownego wschodu słońca. Później było tylko piękniej. Niestety mogłem jedynie fotografować z fotela samochodu, bo przecież człowiek wstaje w ostatniej chwili i zawsze się spieszy.
A widok był naprawdę fascynujący. Na ile pozwoliła szybka jazda (pierwsza żona ma ciężką nogę 🙂 ) zrobiłem kilka pamiątkowych fotek. Taki widok w trasie do pracy sprawia, że nawet mimo piątku chce się pracować! Serio 😉
Dziś kilka zdjęć z kolejnej przejażdżki rowerowej. Listopad nadal nas rozpieszcza widokami i pogodą.
Zawsze kiedy przejeżdżam w okolicy rowerem, staram się dołożyć te kilka kilometrów i odwiedzić akacje. W tym roku już znacznie rzadziej, ale ciągle je fotografuję. Za każdym razem, gdy wyjeżdżam zza drzew patrzę w tym kierunku z pewnym niepokojem. Czy one dalej tam stoją, czy nie uschły, czy ktoś ich nie wyciął.
Niedługo minie siedem lat od kiedy tam jeżdżę. One na szczęście ciągle stoją i mają się nienajgorze jak na swój wiek. Dodam tylk jako ciekawostkę, że poniższe zdjęcia, również to z kwitnącą gorczycą jest z listopada 😉
Ostatnio nie brakuje pięknych wschodów i zachodów słońca. Być może przez tę wietrzną pogodę.
W ubiegłą sobotę coś mi mówiło, że może być jeden z tych zachodów, które pamięta się długo. Niebo zachmurzone, ale nad zachodnim horyzontem pas czystego nieba. Do tego doszedł lekki opad deszczu, dzięki czemu niebo zaświeciło jeszcze intensywniej. Poniżej kulminacyjny punkt wieczoru.
Bez słońca wszystko wyglądało dosyć ponuro. Wystarczyło kilka promieni, aby wszystko nabrało klimatu. Tego niepowtarzalnego. Mimo południowej pory, światło było miękkie i ciepłe. Ani żywego ducha nad całym zalewem. Aż dziwne, przecież bezwietrzna i w miarę ciepła pogoda nie powinna nikogo trzymać w domu 🙂
Nie oszczędzam „kliszy”. Jak fotografuję, robię sporo zdjęć. Dlatego, że podczas wschodów i zachodów, światło zmienia się z minuty na minutę. Nieraz różnica kilku minut i kąt ustawienia aparatu względem słońca robi bardzo dużą różnicę.
Dopiero w domu na monitorze wybiorę te, które są najpiekniejsze. Nieraz jedno zdjęcie oddaje klimat wieczoru, czasem jest to kilka fotek. Dziś jedno. Ciasny kadr na brzozę z resztkami złotych liści. Dodatkowo ozłoconych światłem zachodzącego słońca.
Ubierz się w czerwoną czapkę i cierpliwie czekaj, aż niebo przybierze jej kolor. Czy to jest przepis na uchwycenie takich kolorow na niebie? No nie bardzo. Ciągłe śledzenie prognoz pogody i dyspozycyjność, aby w każdej chwili móc wyskoczyć w teren. Nawet, jeśli jest to Wszystkich Świętych. Bo to wtedy wieczorem na niebie mogłem podziwiać takie niecodzienne kolory.
Pojechałem na rower po południu. Prognozy pokazywały, że na przemian będą chmury i słońce. Były tylko chmury. Trasa prowadziła najbardziej widokowymi trasami w mojej okolicy. Niestety były tylko chmury i ani grama słońca.
Ale, ale. Kiedy wyjeżdżałem leśną drogą na kolejne wzniesienie, niebo zrobiło się podejrzanie jasne. Przyspieszyłem i jest! To było te kilka minut ze słońcem. Dosłownie olśniewający widok!
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 