…jak mniemam z rodziny Miernikowcowatych (Geometridae)
Swoja nazwę wzięły od sposobu poruszania się. Chodząc, przysuwają tył ciała do głowy i zginają się łukowato ku górze, po czym wyprostowują się, „odmierzając” następną długość ciała.
Pewien Wujek żółtaczek (Empis livida) postanowił trochę porozciągać mięśnie przed łowami. Co prawda owadów dookoła całe mnóstwo, ale prawdziwy myśliwy przed akcją musi zadbać o kondycję. Jeszcze potem muchy będą się z niego po cichu naśmiewały po kątach 😉
Księżyc podczas całkowitego zaćmienia. To wszystko, co wyciągnął aparat, czyli jasne kółko, i to po 15 sekundowym naświetlaniu…
Potem było trochę lepiej, choć trzeba było albo prześwietlić oświetloną część księżyca, albo niedoświetlić zacienioną… zdjęcia z 23:26 i 23:30.
Te dwa tarczyki (Cassida sp.), goniły się po liściu, co jeden dogonił drugiego i na niego wyszedł (łatwo się domyśleć o co mu chodziło), to tamten (tamta) wyrwała mu się i uciekała dalej. I tak w koło Macieju. No bo nie sądzę, że to były dwa samce… 😉
Wujek żółtaczek wisiał sobie w najlepsze uczepiony jedną ręką trawki, a w pozostałych trzymając swoją zdobycz.
Tego dnia dwa razy trafiłem na identyczną scenkę, zdobycz inna, wujek nie wiem czy ten sam 😉
Ile razy chodziłem w ogrodzie na miejsce bytowania wałęsaków, wszystkie zwiewały przede mną w te pędy. ten siedział dostojnie na kamieniu i nic sobie nie robił z mojej bytności. Jak mniemam jest to samiec, może pilnował swoich żon 😉
Suszyło bardzo malutką muszkę (2-3 mm). Że chłepta wodę, zobaczyłem dopiero na ekranie aparatu 😉 Zanim wypiła całą kroplę zdążyłem pstryknąć kilka fotek, ale jedynie ta wyszła w miarę ostra…
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 