Category Archives: księżyc

Cieniutki zachodzący rogalik na jeszcze w miarę jasnym niebie, to widok przeze mnie pożądany. Okazja do wykonania fotografii była w ubiegłą środę. 15 % oświetlonej tarczy i zachód Księżyca na około godzinę po zachodzie słońca. Niebo jeszcze mieniące się kolorami zachodu. Jako miejscówkę wybrałem kępę drzew przy drodze, to nad nimi postanowiłem uchwycić to zjawisko.

Od technicznej strony powstania zdjęcia, to kompozyt złożony z dwóch ujęć zrobionych na identycznej ogniskowej, z tego samego miejsca, jedno po drugim. Aby Księżyc i przemieszczające się chmury były nieporuszone musiałem zastosować nie za długi czas naświetlania (f/8, 1,6 s, ISO 800), aby rozmyć światła aut i uzyskać szczegóły na dole kadru sporo dłuższy (f/8, 30 s, ISO 200).

Pozwolę sobie pokazać jeszcze zbieraninę zdjęć Księżyca z okolic ostatniej pełni. Poświęciłem mu trzy wieczory. Raz był wyżej, raz niżej. Za każdym razem w innych okolicznościach przyrody. Za każdym razem tak samo hipnotyzujący. Jedno z najpiękniejszych zjawisk na niebie – wschodzący Księżyc. Gdy tylko mam możliwość uderzam w teren, aby to uwiecznić.

To był już trzeci dzień z rzędu kiedy fotografowałem Księżyc. Ale to tego dnia była najpełniejsza pełnia. I to tego dnia Księżyc zachodził dosłownie kilknaście minut po zajściu słońca. Jeśli dodać do tego idealną pogodę, mogło to zwiastować jedno – udane polowanie na wschodzący Księżyc.

Miejscówka przyszła mi do głowy całkiem niedawno, bo z prawie tego samego miejsca fotografowałem wschodzące za krzyżem słońce. Musiałem troszkę pobiegać po polach, aby zrobić te cztery różne kadry. Czasu było niewiele, bo Księżyc gnał w górę jak szalony. Do tego warunki zmieniały sie bardzo szybko, bo przecież robiło się coraz ciemniej i zmieniała się temperatura barwowa światła. Niemniej udało się i to bardzo cieszy.

Obecna pełnia Księżyca nie była dla mnie łaskawa. Znaczy pogoda nie była łaskawa, bo podczas pełni nie dopisała. Dopiero w sobotę, kiedy Księżyc zmalał już o dziesięć procent udało się go uwiecznić podczas wschodu, ale tak naprawdę do ostatniej chwili nie wiadomo było, czy to się uda.

Zająłem miejsce na upatrzonej miejscówce, ale nad wschodnim horyzontem zalegały chmury. Nie dawałem Księżycowi większych szans, ale ten przebił się nieśmiało i wzeszedł nad charakterystycznymi budowlami Rzeszowa.

Odległość do komina elektrociepłowni miałem 11,3 km, a do pylonu mostu 10,2 km. Zdjęcie powstało 0 20:31, a więc ponad godzinę po zachodzie słońca. Obłędny kolor naszego naturalnego satelity wynagrodził trudne warunki do fotografowania.

I znowu dane mi było przeżyć te emocje, które za każdym razem są takie same. Moment, kiedy Księżyc wyłania się zza horyzontu jest widokiem nie do zapomnienia. Niezależnie ile razy się już to widziało.

Nie spodziewałem się, że Księżyc pokaże się tak jasny, ponieważ wschodził wcześniej, niż po przeciwnej stronie zachodziło słońce. Pomogły troszkę chmury, dzięki którym było nieco ciemniej i oto Srebrny Glob był widoczny już od samego horyzontu.

Wzeszedł dokładnie tam, gdzie przewidywałem, za dwoma okazałymi lipami z krzyżem pośrodku. I jeszcze na jednym ze zdjęć złapali się spacerowicze! Niestety nieco rozmyci ze względu na długi czas naświetlania.

Sobotni wieczór. W ostatniej chwili przypominam sobie o wschodzie Księżyca. To nic, i tak na miejscu jest grubo przed czasem. Księżyc wyłania się zza wzniesienia, kiedy jest już 2-3° nad horyzontem.

Ten widok nigdy mi się nie znudzi oraz ta niepewność, czy wyjdzie, czy przeszkodzą mu chmury. Dziś było co prawda bezchmurnie, ale zawsze jest ta nutka niepokoju, czy dobrze wybrałem miejscówkę. Miałem sporo miejsca do przemieszczania się, stąd kilka różnych ujęć.