Padający śnieg. Może i nie przepadam za śniegiem i mrozem, ale kiedy pada świeży bielutki śnieg, w te pędy gonię do lasu na spacer. Ten klimat jest nie do podrobienia. Skrzypiący śnieg i płatki śniegu na policzkach. Mogę tak łazić godzinami. Las jest cały mój. Bo w taką pogodę nie spotykam w nich żywego ducha.
Kto lubi śnieg i mróz może się w końcu nim nacieszyć. Napadało go całkiem sporo i pewnie utrzyma się na dłużej. Ja osobiście aż takich mrózów nie lubię i wolę dodatnią temperaturę. Nawet zimą.
Fakt, że miło jest pospacerować po zmrożonym, trzeszczącym pod butami sniegu, ale jeszcze fajniej jest wyjść na rower 😉
Pogoda potrafi się zmieniać bardzo szybko. Piersze zdjęcie, mogłoby sie wydawać, że zostało zrobione wiosną, ale nie. Zrobiłem je w sobotę rano, a kolejne w niedzielę rano. Krajobrazy nam sie zabieliły i zapowiada się, że snieg zostanie z nami na dłużej.
Miłe było te kilka dni z nieśmiałymi przebłyskami słońca. Było też sporo wolnych dni, które można było wykorzystać na włóczęgę po okolicy. Końcówka roku była u mnie bardzo aktywna. Żal trochę, że idzie zmiana w pogodzie…
Uwielbiam tę godzinę na fotografowanie. Jest jeszcze prawie zupełnie ciemno. Do tego temperatura poniżej zera stopni. Prawie bezchmurne niebo. Do wschodu słońca kilkadziesiąt minut.
Obłędne kolory, które wyłuskuje aparat po kilkunastominutowym naświetlaniu. Klimat nieco wiejący grozą ze względu na tę mgłę, z której nigdy nie wiadomo co zaraz się wyłoni. Do tego prawie idealna cisza, bo tylko od czasu do czasu było słychać pokrzykujące w oddali ptaki.
Taka zima, gdzie jest i chwilkę śnieg, ale jest i sporo dni z dodatnią temperaturą mnie jak najbardziej odpowiada. Kiedy leży śnieg, poświęcam czas na fotograficzne spacery, a kiedy jest na plusie, mogę wsiąść na rower i wtedy również mogę przy okazji pofotografować.
Pod koniec grudnia było kilka naprawdę ciepłych jak na tę porę roku dni, więc mogłem wybrać się na dłuższe wycieczki rowerowe. Towarzyszył mi oczywiście aparat i choć tematów do zdjęć w taką szarugę nie ma zbyt wiele, zawsze coś tam się znajdzie.
Sylwestrowy poranek na długo pozostanie w mojej pamięci. Po kilku tygodniach posuchy fotograficznej w końcu trafiłem na piękny poranek.
Najpierw, jeszcze przed wschodem słońca obfotografowałem niepozorną sadzawkę (o tym już wkrótce), by później pojechać na żwirownię i tam uchwycić ciepłe już barwy złotej godziny.
Od kilku tygodni wieje u mnie niewąsko, a wczoraj było cichutko i spokojnie. Widać to zresztą doskonale na poniższym zdjęciu. To dla takiego spokoju wstaję rano i wybywam tam, gdzie nie ma żywego ducha.
Takie krótkie chwile ze słońcem to oczywiście ostatnio rzadkość. Poza tym brak śniegu i błoto. Ale ja na każdą możliwośc wyjścia w teren czekam cierpliwie i czasami natura podaruje mi odrobinę tak pięknych widoków jak poniżej.
Fajnie jak wigilia wypada w niedzielę. Nie trzeba iśc do pracy i od samego rana można już tak naprawdę czuć święta. A z okazji świąt właśnie życzenia zdrowia, spokoju i radości. To chyba najważniejsze w życiu, jak sądzę. Zatem miłego świętowania!
Zimą cieszy każda, choćby krótka chwila ze słońcem. A jeśli trafi się wschód lub zachód z pięknymi kolorami, to już szczyt marzeń. Ale z drugiej strony, gdyby codziennie przez cały rok niebo było bezchmurne i śweciło słońce, pewnie wczesniej czy później by nam sie to znudziło.
Mnie by to z pewnością nie odpowiadało. Owszem lubię ciepło, ale brak dynamiki w pogodzie oznaczałby dla mnie brak tematów do fotografowania…
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 