zjawiska optyczne – Strona 2. – Co mi się nawinęło przed obiektyw

Kompromis

Nigdy nie próbujcie tego w ten sposób robić. Nie przez boczną szybę i nie z pędzącego auta. No i nie telefonem! Trzeba bezlustro, statyw, wężyk spustowy i kilka minut, żeby wszystko poustawiać!

Żartuję sobie trochę, bo sam do niedawna i nadal czasami fotografuję lustrzanką i ze statywu. Ale o wiele więcej przyjemności sprawia mi wyciągnięcie w każdej chwili smartfona i spontaniczne pstryknięcie zdjęcia! Chcąc realizować swoją pasję jeżdżenia rowerem i jednocześnie fotografowania trzeba było w końcu pójść na kompromis.

Może jakość fotografii nie jest ‚prima sort’, ale do niektórych zdjęć nawet nie muszę się zatrzymywać i zsiadać z roweru! 😉

Stworzyły to

Dzień wcześniej padało. Spodziewałem się mgieł. Nie było ich zbyt wiele. Na krótkim odcinku drogi prowadzącym przez las znalazłem je. Nie dużo. Ale wystarczająco. Bo w połączeniu ze słońcem stworzyły to.

Tęcza za domem

Sobotnie popołudnie i niedzielne „dopołudnie” minęło pod znakiem burz. W sobotę w trakcie deszczu świeciło słońce (!) i pojawiła się okazała podwójna tęcza. Nie zważając na deszcz i tnące bąki wybiegłem za dom, aby uwiecznić to popularne, a za każdym razem tak samo ekscytujące zjawisko.

Jeszcze majowe

Dynamicznie na niebie. I kawałek tęczy się załapał na wszystkich zdjęciach. W różnych okolicznościach przyrody. Tęcza „wisiała” na niebie przynajmniej z godzinę, a może i dłużej. To jeden z majowych jeszcze wieczorów.

Moja tęcza

Najpierw groźnie wyglądający szelf. Ja w tym momencie niestety bez aparatu zwiewałem w podskokach do samochodu ze spaceru. Później konkretna ulewa, która zmoczyła grzbiet, bo trzeba było jeszcze na zakupy.

Ale kiedy wróciłem do domu po aparat i pojechałem na miejscówkę, wiedziałem że tęcza będzie już moja.

Jak sowa

Towarzyszyła mi przez dobre półtorej godziny podczas jazdy rowerem. W jednej strony przemierzała okolicę komórka opadowa, z drugiej świeciło słońce. Opady były na tyle daleko, że widoczny był tylko kawałek tęczy.

Jedyne czego mogę żałować, to że miałem ją cały czas za sobą, więc jechałem trochę jak sowa. Ja do przodu, a głowa do tyłu. Co jakiś czas przystawałem, aby zrobić zdjęcie.

Wiedziałem

Ja wiedziałem, że tak będzie. Kiedy znienacka zrobiło się ciemno i lunął deszcz, czułem, że za chwilę wyjdzie tęcza. Jeszcze w strugach deszczu wyskoczyłem za dom i faktycznie. Po chwilce przestało padać, a na niebie ukazała się malownicza tęcza.

Słońca poboczne i miniwiadukt

Jeśli jadę rowerem i nic nie sfotografuję, to też jest fajnie. Ale jeśli podczas jazdy trafi się jakiś ciekawy warun, albo fajna miejscówka, to jest jeszcze lepiej. Tak było kilka dni temu, kiedy mogłem obserwować widowiskowe słońca poboczne. Moją uwagę zwrócił też ciekawy miniwiadukt nad linią kolejową.

Drzewo przyciagające

Nie wiem o co chodzi, ale to drzewo, podobnie jak akacje przyciąga chyba waruny. Kolejny raz w tym miejscu trafiłem na fajny zachód słońca. Zachód ze słońcami pobocznymi i subtelnym halo słonecznym.

Parheliony i rower

Kiedy na niebie pojawiły się słońca poboczne [parhelion], a ja właśnie jeździłem rowerem, narodził mi się w myśli pomysł na zdjęcie, jakiego jeszcze w swojej kolekcji nie mam.

Akcje, zachodzące słońce, a obok nich na horyzoncie mój wehikuł. Docisnąłem, aby zdążyć dojechać na miejsce. A tam miałem do zrobienia już tylko zdjęcia. Cała reszta już się działa. Akacje na swoim miejscu, rower koło nich zaparkowany, idealne niebo i piękna jego ozdoba — wspomniane parheliony.