Mimo że jesień w pełni nie jest tak łatwo znaleźć jesienny kadr idealny. Chociaż wiele i jeżdżę rowerem i spaceruję po okolicy, to ten kadr (zdjęcie pierwsze) uważam za najciekawszy, jaki zrobiłem w październiku. To drzewo znajduje się w parku w Wiśniowej, skąd pochodzą również kolejne zdjęcia.
O 6:15 musiałem kadrować po omacku, bo nic jeszcze nie było widać. Wtedy powstały dwa pierwsze zdjęcia. Uwielbiam ten moment, kiedy nie widzę co fotografuję, a po długim naświetlaniu na ekraniku aparatu pokazuje się obraz wyglądający, jakby był robiony w środku dnia. Tylko kolory zdradzają porę. Są niepowtarzalne i nie do podrobienia.
Kolejne dwie fotki powstały również przed wschodem słońca, ale nieco później. Wszystko to w sobotni poranek, kiedy to w końcu zabrałem na spacer swoją lustrzankę.
Chciałem połączyć rower z fotografowaniem. Jednak niebo było bezchmurne. Ale niebu nigdy nie można wierzyć, bo po kilkudziesięciu minutach zaczęły zbierać się chmury. Niskie słońce pięknie je podświetliło, a ja wróciłem z tymi kilkoma fotkami.
To był przepiękny poranek. Tym razem rower zostawiłem w domu, zapakowałem w torbę aparat i wybrałem się na fotografowanie na własnych nogach. Emocje, bo tak dawno nie fotografowałem lustrzanką, nie pozwoliły mi spać zbyt długo, Tym samym na miejscówkę dotarłem, kiedy jeszcze panowały egipskie ciemności.
Owszem, światło było piękne, ale to dopiero po wschodzie słońce świat stał się tak kolorowy, że poczułem się zagubiony, nie wiedziałem czy podziwiać, czy fotografować… Gdzie nie spojrzałem, tam przed oczyma malowały mi się kolejne kadry…
Czy dzisiaj jest piątek? Tak. Czy na sobotę zapowiada się słoneczna pogoda? Tak. Czy będzie ciepło? Będzie rześko. Wiatr? Słaby.
Czyli zapowiada się rowerowa sobota, mam nadzieję. A tymczasem kilka fotek z innej rowerowej wycieczki. Wycieczki nad zalew w Kamionce.
Zespół Parkowo-Dworski i Folwarczny w Wiśniowej to fajne miejsce na spacery i szkoda, że jest dość daleko ode mnie. Tym razem wybrałem się na zupełnie niefotograficzną wycieczkę, ale skoro już miałem w kieszeni smartfon, a było tak ładnie, pokusiłem się o kilka (dziesiąt) zdjęć. No sami zobaczcie, jak tu nie fotografować.
Sobota i niedziela były i deszczowe i mgliste. Ja ze zniecierpliwieniem czekałem, aż choć trochę przestanie padać, aby pójść do mojego ulubionego lasu bukowego na zdjęcia.
Nie wytrzymałem i poszedłem w mżawce. I dobrze, bo po kilkudziesięciu minutach mgła się rozeszła. Na szczęście zdążyłem w ostatniej chwili, aby uwiecznić ten niesamowity klimat.
Aż miło jedzie się do pracy w takich okolicznościach przyrody, choć ciężko skupić się na drodze. Wyjechałem jednak odpowiednio wcześnie, żeby móc się zatrzymać, sfotografować i popodziwiać to piękne niebo.
Najpierw było tak jak na pierwszym zdjęciu. Ciemności egipskie, ale jakaś nadzieja na przyjemny wschód słońca. Godzinę później chmury się rozeszły, a na niebie pokazały delikatne różowe obłoczki.
Lato rozpieszczało nas przyjemną pogodą, ale przyszedł w końcu czas na ziąb. I na deszcz. Gdzieś tam pomiędzy przerwami opadów udało się wybrać w tygodniu na kilka krótkich wypadów rowerowych w poszukiwaniu jesiennych akcentów. I w końcu udało się fajnie sfotografować drzewo w kształcie motyla 🙂
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 