Listopad 2025 – Co mi się nawinęło przed obiektyw

Rozgrzany entuzjazmem

Tylko na to czekałem. Aż w końcu wyjrzało choć odrobinkę słońca. Śledziłem układ chmur w aplikacji pogodowej tak, jak inni zapewne śledzili promocje na Black Friday, a rowerowe ciuchy leżały sobie i śledziły wzrokiem mnie. Gdy tylko pojawiły się pierwsze przebłyski, pięć minut później już siedziałem na siodełku.

Dwie godziny. Dokładnie tyle zajęła mi droga i dokładnie tyle czasu świeciło słońce. Po 13 dniach przerwy tego mi trzeba było. I nawet nie straszne mi były tylko 2 stopnie na plusie, bo byłem rozgrzany samym entuzjazmem.

Wpadła tylko jedna fotka, tak fajnie się jechało, że nie chciało się zatrzymywać. Jutro chyba znowu to zrobię.

Lubię tam być

Zaglądnijmy jeszcze do wierzb po sąsiedzku. Jak tam u nich wyglądała zima? No sami zobaczcie. Zacnie, tak mi się wydaje.

A ja, jak zwykle, lubię tam być, słuchać ciszy. Idealne miejsce, żeby odetchnąć i choć na chwilę przestawić się na tryb „nic nie muszę”.

W niedzielę

Śnieg znika, a ja jeszcze wspominam miniony weekend. Wydawało się, że sobota była kulminacją opadów, ale dopiero w niedzielę dosypało naprawdę konkretnie.

Cofnijmy się

Na chwilkę zapomnijmy o śniegu, deszczu i chmurach i cofnijmy się w czasie o kilkanaście dni. Do słonecznego wieczoru z pięknym, miękkim światłem i pofalowanym terenem, kępą brzóz i sprzętem rolniczym wykonującym ostatnie jesienne obrządki na polach.

Chwilunia

Słońce? Jakie słońce? Ano mignęło przez chwilkę. No i powiem tak, w słońcu było całkiem fajniej niż bez słońca, człowiek od razu miał więcej energii.

Szkoda tylko, że trwało to tak krótko. Zanim się człowiek rozmarzył, już chmury zasłoniły niebo.

Zalety i wady

Jest pięknie, ale mimo wszystko mam nadzieję, że to tylko krótki zimowy epizod. Kilka dni ze śniegiem zupełnie mi wystarczy. Popodziwiać, nacieszyć się bielą, ale jednak wolę dodatnie temperatury. No bo rower, bieganie… jak żyć bez tego?

Biały puch ma swoje zalety, bo robi z okolicy naturalne studio fotograficzne. Każda gałązka wygląda jak rekwizyt, każdy krok skrzypi jak w filmie i człowiek czuje się jakby wygrał losu na loterii pięknych widoków. Jednak ma zdecydowanie więcej wad. Ale to tylko moje zdanie, każdy oczywiście może mieć swoje 🙂

Po łopatowaniu

Że co, że co? Że śnieg w listopadzie? Nie, to nie ma nas co dziwić. W naszym klimacie w pogodzie możliwe jest wszystko i zawsze tak było. Raz na jakiś czas zdarzają się i tak obfite opady w listopadzie.

Rano wyjrzałem przez okno, a tam po wczorajszych kilkunastu centymetrach śniegu dosypało jeszcze ze dwa razy tyle. Najpierw rozruch przy łopatowaniu, a zaraz potem spacer po tych zaspach do połowy łydki. Trzy kilometry zmęczyły mnie chyba bardziej niż dziesięciokilometrowy bieg.

Nie poddałem się jednak, bo klimat był i nadal jest cudowny.

W parku

Dziś zabiorę Was na chwilę do pewnego parku. Końcówka października i magiczny, mglisty poranek. Mam wrażenie, że w parku jestem sam, ale o tak wczesnej porze nie mogłoby być inaczej. W tej mgle tak naprawdę niewiele widać, być może gdzieś w drugim końcu parku spacerują inni pasjonaci takich warunków…

Ja jednak skupiam się całym sobą na tym, co mnie otacza. Wypatruję kadrów i dokumentuję tę magię, która, jak wiadomo, nie zdarza się tu codziennie. Ona się zdarza. Zdarza się tylko czasami.

Dookoła pięknie

Ile to razy byłem tej wiosny w bukowych lasach… nawet nie pamiętam, ale dużo. To tam można spodziewać się najpiękniejszych kolorów, gdy nadchodzi jesień. W mocnym słońcu można chyba oślepnąć od tego złota.

Każdy spacer tam to mała podróż, kroki stawiasz niemal po złotym dywanie, a oczy chodzą dookoła głowy. Gdzie się nie spojrzy, tam pięknie.

Nic więcej

Jesień nad wodą. Brzegi porośnięte kolorowymi o tej porze drzewami. Spokój i cisza. Ani jednego wędkarza, ani jednego spacerowicza. Całe jeziorko tylko dla mnie. Do tego wszystkiego piękne poranne światło. Nic więcej nie napiszę.