-4° C i wiatr nie zachęcały, aby rano wyjść z domu. Ciepłe łóżko działało jak magnez, który przyciągał mnie ogromną siłą. A kiedy już wstałem, to dom nie chciał mnie wypuścić. Pokonałem jednak te trudności i punktualnie o wschodzie słońca zameldowałem się w lesie.
Owszem, wschód słońca był piękny, ale mnie najbardziej urzekło poniższe zdjęcie, które zrobiłem jakieś półtorej godziny później.
Co mi się nawinęło przed obiektyw - Witold Ochał 